«Με την παρούσα έκθεση μαθητικών έργων, πραγματώνονται σημαντικοί στόχοι της δημόσιας εκπαίδευσης. Σημαντικότερος ίσως αυτός, του ανοίγματος του σχολείου στην τοπική κοινωνία και στην προκειμένη περίπτωση με τον πλέον δημιουργικό τρόπο, αναδεικνύοντας το ισχυρό εικαστικό αποτύπωμα της νεανικής δημιουργικότητας». Πηνελόπη Καρυπίδου. Διευθύντρια 1ου ΕΠΑΛ Αλεξανδρούπολης.
«Στον φιλόξενο χώρο του Ιστορικού Μουσείου Αλεξανδρούπολης γινόμαστε μάρτυρες μιας άλλης ιστορίας. Μιας ιστορίας που γράφεται από τους μαθητές του σχολείου μας και μιλά για το παρόν και το μέλλον αυτού του τόπου». Παναγιώτης Κολοσέντας. Διευθυντής Εργαστηριακού Κέντρου Αλεξανδρούπολη.
Η εισαγωγή του άρθρου ανήκει σε αποσπάσματα των προλόγων των δύο καθηγητών του σχολείου, που οργάνωσαν και επιμελήθηκαν την έκθεση.
Μέσα στον ορυμαγδό και την κατήφεια των ημερών κάτι εξαιρετικά όμορφο, ελπιδοφόρο και αισιόδοξο έχει γεννηθεί από τους μαθητές των Εφαρμοσμένων Τεχνών του 1ου ΕΠΑΛ Αλεξανδρούπολης. Τα παιδιά σαν άλλοι Miro, Picasso, Εγγονόπουλοι και Μόραλοι, εκφράστηκαν και δημιούργησαν έργα σημαντικής αισθητικής αξίας.
ΟΝΟΜΑΤΑ ΜΑΘΗΤΩΝ ΕΙΚΑΣΤΙΚΗΣ ΕΚΘΕΣΗΣ 1ου ΕΠΑΛ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗΣ ΜΕ ΑΛΦΑΒΗΤΙΚΗ ΣΕΙΡΑ
ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ, ΒΕΡΓΙΔΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ, ΓΚΑΪΝΤΑΤΖΗ ΕΥΗ, ΓΚΟΥΣΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΑ, ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ, ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ, ΙΣΜΑΗΛΟΓΛΟΥ ΑΚΑΣΙΑ, ΚΑΜΠΟΥΡΗ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ, ΚΑΡΥΣΤΙΝΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ, ΚΡΥΟΝΕΡΙΔΟΥ ΦΡΕΙΔΕΡΙΚΗ, ΜΙΧΟΓΛΟΥ ΔΕΣΠΟΙΝΑ, ΡΑΤΖ ΒΙΡΓΙΝΙΑ, ΡΟΥΣΙΔΗΣ ΧΑΡΗΣ, ΣΕΦΚΕΤ ΙΜΠΡΑΗΜ, ΤΣΑΚΜΑΚΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ, ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ ΒΑΪΟΣ
Τα έργα των μαθητών είναι σχέδιο και ζωγραφική σε μπλοκ, σε Α4, και σε καμβά με ελεύθερα υλικά που χρησιμοποιούνται στα σχολεία, όπως ακουαρέλες, τέμπερες, κάρβουνο, ξυλομπογιές, κηρομπογιές, αλλά και κολλάζ και τρισδιάστατες κατασκευές με εύχρηστα υλικά.
Στην έκθεση 15 μαθητές συνομίλησαν πάνω σε θέματα όπως η έννοια του χώρου και του χρόνου, η ιστορική μνήμη και ο κύκλος της ζωής. Τα παιδιά μέσα από την μοναδική, παγκόσμια και πολυεπίπεδη γλώσσα της τέχνης, μας άνοιξαν τα παράθυρα της ψυχής τους. Ταυτόχρονα, θέτουν ερωτήσεις αλλά και δίνουν απαντήσεις σε έναν διάλογο με τον θεατή.
Για παράδειγμα, οι κατασκευές με τα βιβλία μοιάζει να κάνουν ένα σχόλιο πάνω στην αξία της γνώσης και της σημαντικότητάς της. Την ίδια στιγμή μια γλυπτική εγκατάσταση από ξύλο, πλαστικό και αυτούσια υλικά μουσικών δίσκων, συνθέτει ένα «ηχητικό σύνολο σιωπής». Λίγο πιο κει, ένα έργο σε καβαλέτο προβάλλει τις ανησυχίες και τους προβληματισμούς του ανθρώπου στον σύγχρονο κόσμο.
Η έκθεση δίνει μια τεκμηριωμένη απάντηση στο ερώτημα «τι είναι οι μαθητές σήμερα». Είναι η οδός για να γνωρίσουμε τους σύγχρονους νέους. Μέσα από την εικαστική έκφρασή τους, η οποία είναι αντισυμβατική, αγνή και όμορφη. Οι μαθητές διψάνε για γνώση, για τέχνη, διψάνε για ζωή.
Αρωγός στην προσπάθειά τους στάθηκε η Μητρόπολη Αλεξανδρούπολης, η οποία ως ευαίσθητος παλμογράφος ενσωμάτωσε μέσα στην κύρια πνευματική της αποστολή, την διασύνδεση και τον διάλογό της με την παιδεία και τους νέους. Γιατί γνωρίζει πως η ομορφιά είναι ένα από τα ονόματα του Θεού. Και η αγάπη, η κατανόηση και η αποδοχή περνάει μέσα από την ενίσχυση των πνευματικών αναζητήσεων των μαθητών.
Η τέχνη γαληνεύει την ψυχή και ειδικά αυτήν την περίοδο έχουμε ανάγκη από τέτοιες στιγμές πολιτισμού.
Την έκθεση φιλοξένησε το Ιστορικό Μουσείο Αλεξανδρούπολης.
