Η πιθανότητα πραγματοποίησης πρόωρων βουλευτικών εκλογών το Φθινόπωρο είναι ένα καυτό θέμα που απασχολεί έντονα το πολιτικό μας σύστημα. 

Η γραφειοκρατική Νέα Δημοκρατία και ένα μεγάλο κομμάτι συνεργατών του Πρωθυπουργού “ορκίζονται” ότι δεν πρόκειται να γίνει εκλογικός αιφνιδιασμός για  λόγους θεσμικής συνέπειας.  

Ο ΣΥΡΙΖΑ τρέμει πιθανές εκλογές αφού τα δημοσκοπικά του ποσοστά δείχνουν ότι η <πρώτη φορά αριστερά> απέτυχε δραματικά και δύσκολα θα έχει δεύτερη ευκαιρία να χτίσει ένα <σοσιαλιστικό παράδεισο>.

Το ΚΙΝΑΛ διανύει μόνιμα κρίση ταυτότητας που δεν του επιτρέπει να ξεφύγει από το περιθώριο που βιώνει σήμερα. 

Το ΚΚΕ έτσι  αλλιώς το αφήνει αδιάφορο το <αστικό κοινοβουλευτικό σύστημα>. Οι κρατικές επιδοτήσεις το ενδιαφέρουν μόνο. 

Ο Βελόπουλος φοβάται ότι η είσοδος του ξανά στη Βουλή θα είναι δύσκολη. 

Η εμφάνιση του κόμματος του Κασιδιάρη, η επανενεργοποίηση της Χρυσής Αυγής και οι πολιτικές ζυμώσεις που πραγματοποιούνται στον εθνικιστικό χώρο τον πιέζουν αφάνταστα. 

Στην ριζοσπαστική αριστερά κυριαρχεί ένα κομφούζιο. Το κόμμα του Βαρουφάκη  περνάει κρίση, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ονειρεύεται <επαναστάσεις>, η Κωνσταντοπούλου είναι μονίμως οργισμένη.

Σ αυτό το σκηνικό υπάρχει ένας πυρήνας συνεργατών του Πρωθυπουργού που του προτείνουν ….εκλογές το Φθινόπωρο. Τα επιχειρήματα τους είναι τεκμηριωμένα και ουσιαστικά. Οι δραματικές ξαφνικές νέες συνθήκες ,κυρίως από την πανδημία του κορωνοιού, την κατάρρευση των δημοσίων εσόδων από την οικονομική κρίση, τα τεράστια προβλήματα από την επιθετικότητα της Τουρκίας κ.α., επιβάλλουν εκλογές. 

Πρέπει οι πολίτες να εγκρίνουν το νέο αφήγημα της Νέας Δημοκρατίας, που απέχει από αυτό με το οποίο νίκησε στις προηγούμενες εκλογές. 

Είναι απαραίτητο ένα νέο <συμβόλαιο> μεταξύ Κυβέρνησης και κοινωνίας. Φυσικά υπάρχουν και κάποιες δευτερογενείς παράμετροι όπως η ακύρωση στην πράξη της απλής αναλογικής, η δημιουργία δομικών προβλημάτων στον Τσίπρα και την ομάδα του, η αναδιάταξη του πολιτικού συστήματος κ.α.

Αυτές οι πιθανότητες δεν περνούν απαρατήρητες από τα τοπικά κομματικά επιτελεία στον Έβρο και ιδιαίτερα από τους άμεσα ενδιαφερόμενους. Αυτούς που θέλουν να είναι υποψήφιοι βουλευτές. Υπάρχει φυσικά και η  αναγκαιότητα των κομμάτων να συγκροτήσουν αξιόπιστα ψηφοδέλτια.

Η κατάσταση σήμερα σ αυτά τα πεδία είναι διαμορφωμένη περίπου ως εξής.

Στη Νέα Δημοκρατία, η οποία θα έχει ηγεμονικό ρόλο στον Έβρο και θα εκλέξει τουλάχιστον δύο βουλευτές, το γεγονός ότι οι δύο από τους τρεις σημερινούς βουλευτές της διακρίνονται μόνο στα ρουσφέτια, χωρίς σημαντική και διακριτή προσφορά και η ανάγκη να ενισχύσει το ψηφοδέλτιο της, ίσως φέρει νέα πρόσωπα σ αυτό.

Αυτό  ενισχύεται από την επισήμανση ότι οι δύο γυναίκες που συμμετείχαν στην προηγούμενη λίστα μάλλον θα την αποχαιρετήσουν. Η μία γιατί η συμμετοχή στα κεντρικά κομματικά δρώμενα δεν το επιτρέπει και η δεύτερη γιατί η πορεία της ως πονηρού πολιτευτή υπό την σκέπη της μαμάς έχει εξαντλήσει τα όρια της .

Ο στρατηγός κι αυτός έχει ολοκληρώσει τον κύκλο του στον Έβρο. 

Άρα πρέπει να βρεθούν νέα πρόσωπα. Ο Αντιπεριφερειάρχης Τουρισμού Α. Τσώνης θα μπορούσε να είναι ένα από αυτά. Όπως και ο μόνιμος υποψήφιος Κ.Χατζημιχαήλ. Ο Θ. Ισαακίδης ενδιαφέρεται αποκλειστικά για το Ευρωψηφοδέλτιο. 

Υπάρχει ένα όνομα έκπληξη, για όσους δεν γνωρίζουν τους κομματικούς προβληματισμούς. Ο Δήμαρχος Αλεξανδρούπολης Γ. Ζαμπούκης. Το προφίλ του ταιριάζει απόλυτα με τις επιλογές του Πρωθυπουργού για την διεύρυνση και ανανέωση του κυβερνητικού στρατοπέδου με κεντρώα πρόσωπα μεταρρυθμιστικού προσανατολισμού. Με αυτή την προοπτική, διαμορφώνεται ένα ισχυρό ενδεχόμενο η Ν.Δ. να υποστηρίξει στις προσεχείς αυτοδιοικητικές εκλογές το Δήμαρχο Αλεξανδρούπολης.  Μια ιδέα που έχει πολλούς υποστηρικτές.

Στον ΣΥΡΙΖΑ η <μάχη> για την μία εκλόγιμη θέση θα δοθεί μεταξύ του Βασίλη Τσολακίδη, που εκφράζει το πνεύμα της ανανέωσης και μετασχηματισμού του κόμματος που επιθυμεί ο Τσίπρας και των (παλαιο)κομματικών Ν. Γκαρά και Μ. Μαλτέζου.

Στο ΚΙΝΑΛ η κεντρική καθοδήγηση αναζητάει νέα άφθαρτα πρόσωπα, που μπορούν να ενισχύσουν τον αγώνα και την αγωνία του για την τρίτη θέση.  Και ίσως μια έδρα λογω του εκλογικού συστήματος.

Στο ΚΚΕ δεν ασχολούνται με παρόμοια θέματα. Η βραχεία λίστα των μελών βγάζει τα ίδια πρόσωπα στα ψηφοδέλτια. Ένα κουραστικό έργο που δεν συγκινεί τους πολίτες.