Μια ζωή αυτή η Πόλη είχε πολλούς έξυπνους που τα ξέρουν όλα. Ναι. Έχει πολλούς από αυτούς και από αυτές που ξέρουν πότε είναι καλό να κάνεις μπάνιο, πότε να μαζέψεις τις ελιές, ποτέ να κάνεις αγορά αυτοκινήτου, πότε να κάνεις πάρτυ, πότε να κάνεις καθαριότητα κτλ. 

Ξέρουν και από ποίηση, από ιστορία, από νόμους, από Ευρώπη, από Αθήνα και γενικά όλα τα ιν και γκλάμουρ.

Έχουν να σου υποδείξουν μέρη, τόπους, ξενοδοχεία, παραλίες, φαγητά και όλα τα σικ της εποχής.

Ξέρουν από τέχνη, κουλτούρα, εικαστικά κτλ.

Είναι αυτοί και αυτές που καβαλάνε με ηδονή… την καλαμίδα!

Που μεγαλοπιάστηκαν ξεχνώντας από που κρατά η σκούφια τους.

Είναι αυτοί και αυτές, που κοιτάνε να κλέψουν τα φώτα, έστω και με ένα ψέμα η ένα καλογραμμένο σενάριο φαντασίας… ή μία φτιαγμένη φωτογραφία ή ένα κείμενο, που είναι το μισό κλεμμένο και με μισή αλήθεια γραμμένο!

Είναι αυτοί και αυτές, που μιλούν κάπως για τους άλλους, ενώ οι ίδιοι και οι ίδιες… έμαθαν να “γλύφουν” ακούραστα, για να βάλουν το ευρώ στην τσέπη τους.

Είναι αυτοί και αυτές που κάνουν τους κάποιους, ή μπορεί και να πιστεύουν πως είναι κάποιοι, πως έγιναν κάποιοι και που κυρίως, τα ξέρουν όλα!

 Είναι αυτοί και αυτές που λυπάμαι! Που αποστρέφομαι, γιατί είναι “βρώμικοι”. Γλυφτράκια γεμάτα σάλιο και παχύρευστη βλέννα.

Είναι αυτοί και αυτές που γλιστράνε σε δερμάτινες πολυθρόνες, σεντόνια και διπλές καριόλες… προβάλλοντας σταθερότητα και λέγοντας διάφορες εξυπνάδες.

Είναι αυτοί και αυτές, που αγαπούν τα δήθεν και την εξωτερική τους εικόνα… επειδή μισούν την εσωτερική τους κενότητα!

Είναι αυτοί και αυτές, που πλασάρονται με ύφος μπλαζέ και παινεύονται για τα ρούχα φίρμας… που σκεπάζουν την γύμνια τους.

Να δεις πως τους λένε… Α το θυμήθηκα. Ξερόλες!

Είναι αυτοί και αυτές που μ’ αυτά και μ’ αυτά… Θεωρούν πως είναι πανέξυπνοι!